Ο Χιου Γκραντ, γνωστός σε πολλούς για τις ρομαντικές κωμωδίες και τους γοητευτικούς ρόλους του, είχε εξαιρετική ερμηνεία στο φετινό θρίλερ Heretic. Ωστόσο, πίσω από την επιτυχία του κρύβεται ένα σκοτεινό παρελθόν και ένας ακαταμάχητος φόβος που συνδέεται σαφώς με τις εμπειρίες της παιδικής του ηλικίας.Πιο συγκεκριμένα, με μια ταινία τρόμου που άφησε βαθύ αποτύπωμα στον ψυχισμό του και αναμφισβήτητα καθόρισε τα πάθη του ως ηθοποιός.
Ας πάμε πίσω στις ρίζες αυτού του φόβου και ας εξετάσουμε γιατί ο Hugh απέφευγε τις ταινίες τρόμου για τόσο καιρό.
Παιδικά τραύματα: φόβος για το είδος
Ο Hugh Grant ήταν πάντα ένας σταρ των ρομαντικών κωμωδιών, αλλά υπάρχει μια σκοτεινή σελίδα στη βιογραφία του που υποδηλώνει ότι η σχέση του με τις ταινίες τρόμου παραμένει επώδυνη. Ο Γκραντ παραδέχτηκε ότι η ταινία «Ο εξορκιστής του διαβόλου» ήταν μια πραγματική δοκιμασία για εκείνον όταν ήταν παιδί. Ανατρέχοντας στην αντίδρασή του, αφηγείται πως φοβήθηκε σε σημείο που, με την πάροδο των χρόνων, ένιωθε φρίκη από ένα είδος που πολλοί πιστεύουν ότι μπορεί να είναι απλώς διασκεδαστικό.
«Οι ταινίες τρόμου είναι πολύ τρομακτικές για μένα», λέει. Αυτή η φράση αποτύπωσε την ουσία της περίπλοκης σχέσης του με τον κινηματογράφο, και ίσως αυτή η τραυματική εμπειρία να είναι ο λόγος που ο Γκραντ αποφεύγει να εμπλακεί σε τέτοια έργα για πάνω από 30 χρόνια. Όπως αναφέρει αστειευόμενος, η μακροχρόνια θεραπεία του πιθανώς να οφείλεται σε εκείνη την ταινία και την επίδρασή της στις νεανικές αντιλήψεις.
Επιστροφή στα θρίλερ: μια απροσδόκητη απόφαση
Ωστόσο, φέτος ο Γκραντ επέστρεψε στα θρίλερ, υποδυόμενος τον κακό κύριο Ριντ στο ψυχολογικό θρίλερ «Heretic». Η ταινία σημείωσε απροσδόκητη επιτυχία και τώρα το μόνο που μπορούμε να αναρωτηθούμε είναι αν ο ηθοποιός δεν θα χαθεί ξανά σε αυτό το «τρομερό» είδος.
Αν και τα εισπρακτικά αποτελέσματα έδωσαν λόγους αισιοδοξίας -η ταινία ξεπέρασε τέσσερις φορές τον προϋπολογισμό της και έφερε απροσδόκητα στον Γκραντ μια υποψηφιότητα για τη «Χρυσή Σφαίρα»- το ερώτημα για την ψυχική του κατάσταση παραμένει ανοιχτό.
Η πλοκή: τρόμος και εκπλήξεις
Η πλοκή του «Αιρετικού» αφορά δύο νεαρούς ιεραπόστολους μιας θρησκευτικής αίρεσης που χτυπούν το σπίτι ενός μοναχικού Άγγλου Ριντ. Εδώ αρχίζει το πραγματικό παιχνίδι με την υπογραφή ενός συμβολαίου μεταξύ της πραγματικότητας και της φρίκης που τους περιμένει μέσα. Ο Ριντ, διαβεβαιώνοντας τους ιεραποστόλους ότι η γυναίκα του φτιάχνει πίτα, ανοίγει ένα πέπλο σκοτεινού και επικίνδυνου που ούτε καν μπορούσαν να φανταστούν. Και τότε, όταν ένας από αυτούς ανακαλύπτει ότι η εξώπορτα είναι κλειδωμένη και το σήμα του τηλεφώνου λείπει, η ατμόσφαιρα της έντασης φτάνει στα όριά της.
Από τη μία πλευρά, η ταινία ήταν ένα επιτυχημένο έργο για τον Γκραντ, αλλά από την άλλη, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι τέτοιες πλοκές θα μπορούσαν να τον κάνουν να φοβηθεί ξανά. Μήπως επέστρεψε στο είδος που κάποτε τον τρόμαξε τόσο πολύ; Ή μήπως αυτό θα είναι ένα ακόμη κεφάλαιο στην καριέρα του, που θα εδραιώσει τη θέση του ως σταρ, αλλά και θα τον αναγκάσει να αντιμετωπίσει ξανά τα φαντάσματα του παρελθόντος;
Συμπεράσματα: Καταπολεμά τους φόβους ή κάνει ένα νέο λάθος;
Έτσι, ο Χιου Γκραντ, παρά την επιτυχημένη καριέρα του, παραμένει επηρεασμένος από παιδικά τραύματα που μπορεί να μην τον αφήσουν ποτέ στην ησυχία του. Μόνο ο χρόνος θα δείξει πώς αυτό θα επηρεάσει τα μελλοντικά του έργα.
Ενώ ο ρόλος του στην ταινία «Ο αιρετικός» άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του, πολλοί θεατές μπορεί να αναρωτηθούν αν αυτή η ταινία θα αποτελέσει μια νέα πηγή των υποβόσκοντων φόβων του. Και θα μπορέσει τελικά ο Γκραντ να απελευθερωθεί από τις σκιές του παρελθόντος του;