Αφού ήμουν προπονητής για περίπου δέκα χρόνια, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι αντί να παρακολουθώ τη μπάλα, θα με εξυπηρετούσε καλύτερα να παρακολουθώ τους παίκτες. Δεν το έλεγα αυτό σε κανέναν, ούτε καν στους πιο έμπιστους έμπιστούς μου, καθώς φαινόταν ότι αν ήταν αλήθεια θα το είχα σίγουρα ακούσει. Εξάλλου, μέχρι τότε ήμουν απόφοιτος πανεπιστημίου με ειδίκευση στην προπονητική και είχα ήδη συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο, αυτό συνέχισε να με βασανίζει. Μια άλλη εξήγηση που πέρασε από το μυαλό μου ήταν ότι ήταν τόσο προφανές που τα προγράμματα εκπαίδευσης προπονητών δεν έκαναν καν τον κόπο να το πουν και ήμουν ο μόνος ηλίθιος που δεν το είχε καταλάβει.