Ο Adrien Brody στο “The Brutalist”

Τον περασμένο μήνα, με ένα πλοίο που ονομάζεται Manhattan, ο Adrien Brody και εγώ μπήκαμε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Προορισμός: Το Άγαλμα της Ελευθερίας. Είχε ξαναπάει στο ορόσημο, περνώντας χρόνο εκεί με τη μητέρα του, μια μετανάστρια που ήρθε στην Αμερική το 1958.

“Η μητέρα μου και οι παππούδες μου έφυγαν από την Ουγγαρία κατά τη διάρκεια της επανάστασης”, είπε ο Brody. “Υπήρχαν τόσα πολλά άγνωστα και πολλές απώλειες. Και όλες αυτές οι θυσίες έθεσαν κατά κάποιο τρόπο τα θεμέλια για τη δική μου ύπαρξη και για ό,τι μου ήταν προσιτό”.

Οι μεταναστευτικές ρίζες του Μπρόντι καθιστούν την τελευταία του ταινία, “The Brutalist”, μια βαθιά προσωπική ταινία. Πρόκειται για μια σαρωτική ιστορία δεκαετιών για την αγάπη, τη φιλοδοξία και το περίπλοκο αμερικανικό όνειρο, η οποία επικεντρώνεται γύρω από έναν άνθρωπο, τον László Toth. “Είναι ένας Εβραίος Ούγγρος αρχιτέκτονας που επιβιώνει από τη φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και αναγκάζεται να μοχθεί μέσα στη φτώχεια και να ξαναχτίσει”, δήλωσε ο Μπρόντι.

Ο Toth προσλαμβάνεται από έναν πλούσιο βιομήχανο για να χτίσει ένα τεράστιο κοινοτικό κέντρο στο “μπρουταλιστικό” του στυλ – μια μορφή αρχιτεκτονικής που είναι ελαφριά στη διακόσμηση και βαριά στο σκυρόδεμα.

Για να κάνει τον Toth ακριβώς όπως πρέπει, ο Brody βασίστηκε στις αναμνήσεις του από τον Ούγγρο παππού του. “Θυμάμαι ότι η προφορά του παππού μου ήταν πολύ, πολύ βαριά”, είπε.

“Ακούτε, λοιπόν, τη φωνή του παππού σας λίγο σε αυτόν τον χαρακτήρα του László;” Ρώτησα.

“Ω, σίγουρα, ναι, την ανακαλώ στη μνήμη μου. Ήξερα επίσης κάθε κακή λέξη στα ουγγρικά όταν ήμουν παιδί. Οπότε, έβαλα μέσα κάποια από αυτά που δεν υπάρχουν στο σενάριο!”

Για να παρακολουθήσετε το τρέιλερ της ταινίας “The Brutalist” κάντε κλικ στο παρακάτω video player:

Η ταινία έχει λάβει επτά υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα, και το ενδιαφέρον για τα Όσκαρ είναι μεγάλο. Αλλά με διάρκεια τρεισήμισι ωρών, απαιτεί δέσμευση.

Στην ερώτηση αν ανησυχεί για τη διάρκεια της ταινίας, ο Broday απάντησε: “Πρόκειται για ένα γεγονός. Γενιές πριν από εμάς, θα μπορούσατε να περιμένετε να δείτε κάτι τέτοιο σε έναν κινηματογράφο. Αλλά αυτό γίνεται πολύ πιο σπάνιο σήμερα. Νομίζω ότι όλοι μας πρέπει να τρέφονται με θρεπτικά γεύματα! Και αυτό είναι ένα από αυτά”.

Στα 51 του χρόνια, η απεικόνιση του Brody ενός άνδρα που ξαναχτίζει τη ζωή του μετά από έναν πόλεμο αποτελεί έναν συναρπαστικό αντίποδα σε έναν ρόλο που έπαιξε πριν από δύο και πλέον δεκαετίες: τη βραβευμένη με Όσκαρ ερμηνεία του ως ένας άνδρας που υπομένει τη φρίκη του πολέμου στην ταινία “Ο πιανίστας” του Ρομάν Πολάνσκι.

Για να υποδυθεί τον Wladyslaw Szpilman, τον αληθινό πιανίστα που επέζησε από τη ναζιστική κατοχή της Πολωνίας, ο Brody ουσιαστικά λιμοκτονούσε, χάνοντας 30 κιλά, ενώ παράλληλα μάθαινε να παίζει πιάνο.

Μαθαίνοντας να παίζει Σοπέν, είπε, κατέστειλε το αίσθημα της πείνας του. “Γιατί ήταν ένα είδος διαλογιστικής, έντονα εστιασμένης δραστηριότητας όπου απομνημόνευα. Και έγινα αρκετά ικανός στο να παίζω λεπτά από το Nocturne και μια μπαλάντα του Σοπέν. Και δεν διαβάζω καν μουσική”.

Στα 29 του χρόνια, ήταν ο νεότερος άνθρωπος που κέρδισε ποτέ το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού. Το παιδί ενός μετανάστη ζούσε το δικό του αμερικανικό όνειρο.

Ο Adrien Brody μεγάλωσε στο Κουίνς της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας του, Elliot, είναι συνταξιούχος δάσκαλος. Η μητέρα του, Sylvia Plachy, είναι φωτογράφος. “Ως μοναχοπαίδι και γιος φωτογράφου, ήμουν το αγαπημένο της θέμα”, είπε. “Και έτσι, είχα έναν φακό από μια πολύ φροντιστική και πάντα παρούσα προοπτική πάνω μου. Και νομίζω ότι αυτό βοήθησε και ως ηθοποιός του κινηματογράφου”.

“Ήσουν άνετα μπροστά στην κάμερα χάρη στη μαμά;” Ρώτησα.

“Ναι. Χάρη στη μαμά”.

Ασχολήθηκε με τη μαγεία, αποκαλώντας τον εαυτό του “The Amazing Adrien”, αλλά κατέληξε στην υποκριτική από το γυμνάσιο. Στα 13 του, απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο ως επαναστάτης ορφανός σε μια ταινία που γυρίστηκε για την τηλεόραση, το “Επιτέλους σπίτι”. “Θυμάμαι ότι σκεφτόμουν πως δεν ήθελα ποτέ να τελειώσει”, είπε. “Και αυτή η αίσθηση της χαράς που παίρνω από αυτό σε αυτή τη βύθιση, δεν έφυγε ποτέ”.

Ο Brody μεγάλωσε και έγινε ένας πανκ ρόκερ στο “Summer of Sam” του Spike Lee. Κουβάλησε ένα blockbuster όπως το “King Kong” και έδειξε κάποια ιδιοτροπία στις πέντε ταινίες του με τον σκηνοθέτη Wes Anderson, συμπεριλαμβανομένων των “The Darjeeling Limited” και “The French Dispatch”.

Ο Άντερσον, είπε ο Μπρόντι, “μου έδωσε πολλές ευκαιρίες να κάνω κωμικές δουλειές, πιο ανοιχτά κωμικά πράγματα, τα οποία την εποχή που αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί, νομίζω ότι ο κόσμος νόμιζε ότι ήμουν ένας σοβαρός ηθοποιός”.

Το “The Brutalist” είναι μια επιστροφή στη σοβαρή του πλευρά και ίσως μια υπενθύμιση ότι, ως καλλιτέχνης, ο Adrien Brody είναι έτοιμος για τα πάντα. “Είναι μια ωραία στιγμή αυτή τη στιγμή”, δήλωσε.

Τον ρώτησα: “Όταν δεν δουλεύεις, τι σε κάνει ευτυχισμένο;”.

“Πολλά πράγματα. Έχω ανάγκη να βυθίζομαι δημιουργικά. Έτσι, αυτό μπορεί να εκπληρωθεί μέσω της μαγειρικής, της ζωγραφικής, της μουσικής. Είμαι πολύ καλή μαγείρισσα”.

“Τι φτιάχνεις;”

“Εννοώ, χοτ ντογκ”, γέλασε. “Τι σου αρέσει; Εσύ να μου πεις τι θα σου άρεσε; Μπορώ να φτιάξω κάτι. Μπορείς να έρθεις μια μέρα, να δεις τα έργα τέχνης. Θα σου φτιάξω κάτι να φας. Μπορώ να φτιάξω μερικά καλά κοκτέιλ.”

“Είσαι κι εσύ mixologist;”

“Ω, μπορώ να το συνδέσω.”

“Εντάξει. Τι μπορείς να κάνεις; not do?”

“Να κρατήσω το στόμα μου κλειστό!” γέλασε. “Πρέπει να το μάθω αυτό!”

Για περισσότερες πληροφορίες:

Η παραγωγή του άρθρου έγινε από τον Reid Orvedahl. Εκδότης: George Pozderec.