Επιστρέφουμε λοιπόν στις καλές προθέσεις και στο πώς αντιλαμβάνονται οι άλλοι την ηθική χρήση της τεχνητής νοημοσύνης. Η απεργία, από την άλλη πλευρά, έδειξε ότι η ελευθερία του λόγου δεν εξυπηρετεί το Χόλιγουντ. Εδώ είναι που μπαίνει και πάλι όλος στα λευκά ο Ρόμπερτ Ζεμέκις, ο οποίος ολοκλήρωσε τα γυρίσματα του (μάλλον εφιαλτικού και ρατσιστικού) “Εδώ. Out of Time’. Η ταινία, στην οποία ο Τομ Χανκς και η Ρόμπιν Ράιτ υποδύονται τους ίδιους χαρακτήρες για σχεδόν 60 χρόνια της ζωής τους, απαιτούσε τη χρήση τεχνολογίας αναζωογόνησης και γήρανσης. Προτάθηκε από την Metaphysic, μια εταιρεία που δημιουργεί ένα εφέ “αλλαγής προσώπου” σε πραγματικό χρόνο. Στο πλατό υπάρχουν δύο οθόνες – η μία δείχνει την πραγματική εμφάνιση των ηθοποιών και των ηθοποιών και η άλλη την ηλικία που απαιτείται για τη σκηνή. Προηγουμένως, προκειμένου να αναπτυχθεί το σύστημα τροποποίησης προσώπου, “εκπαιδεύτηκαν” προσαρμοσμένα μοντέλα μηχανικής μάθησης σε καρέ από προηγούμενες ταινίες των Ράιτ και Χανκς (σημαντικοί παράγοντες ήταν οι κινήσεις του προσώπου ή η υφή και η εμφάνιση του δέρματος ανάλογα με τον φωτισμό). Η διαδικασία κρατήθηκε όσο το δυνατόν συντομότερη, καθώς αποκλείστηκε η χειρωνακτική εργασία στο post-production (όπως συνέβη, για παράδειγμα, με την αναζωογόνηση του Χάρισον Φορντ στην περσινή αποτυχία “Indiana Jones and the Artifact of Destiny”).
Το αποτέλεσμα; Αρκετά κωμικό. Όπως ο Ντε Νίρο στο “The Irishman”, έτσι και στο “Here” ένας παράξενα “έφηβος” Τομ Χανκς ακούγεται και κινείται σαν τον σχεδόν 70χρονο άντρα που de facto είναι. Οι χαρακτήρες δεν φαίνονται φυσικοί, όπως ακριβώς οι ηλεκτρονικές τους εκδοχές. Η ταινία δέχτηκε συντριπτική κριτική, όχι μόνο λόγω της τεχνητής νοημοσύνης (η χρησιμοποίηση ηθοποιών διαφορετικών ηλικιών δεν θα άλλαζε το νόημα της ταινίας), αλλά και λόγω της ρηχότητας του σεναρίου, και αποτέλεσε τεράστια εισπρακτική αποτυχία.