Ομάδα Αμερικανών επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο Brown και το Πανεπιστήμιο Lehigh κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το λιώσιμο των παγετώνων της Ανταρκτικής θα μπορούσε να προκαλέσει συχνότερες και εκτενέστερες ηφαιστειακές εκρήξεις. Η μελέτη δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Geochemistry, Geophysics, Geosystems (GGG).
Κάτω από το τεράστιο στρώμα πάγου της Ανταρκτικής βρίσκονται περίπου 100 ηφαίστεια, πολλά από τα οποία είναι συγκεντρωμένα κατά μήκος της δυτικής ακτής της. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται σε βάθος αρκετών χιλιομέτρων κάτω από ένα στρώμα πάγου.
Σε μια νέα μελέτη, οι ειδικοί έτρεξαν 4.000 προσομοιώσεις σε υπολογιστή για να εξετάσουν πώς η απώλεια πάγου επηρεάζει τα θαμμένα βουνά φωτιάς.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, η αποφόρτιση των παγετώνων μειώνει την πίεση στις πηγές μάγματος κάτω από την επιφάνεια, αναγκάζοντας το συμπιεσμένο μάγμα να επεκταθεί. Αυτή η διαστολή αυξάνει την πίεση του λιωμένου πετρώματος στα τοιχώματα του κέντρου.
Ορισμένες εστίες μάγματος είναι επίσης κορεσμένες με πτητικά αέρια που κανονικά διαλύονται στο μάγμα. Καθώς το μάγμα ψύχεται και η πίεση του πετρώματος μειώνεται, αυτά τα αέρια διαφεύγουν από το διάλυμα, αυξάνοντας την πίεση στην εστία μάγματος.
Οι υποπαγετώδεις ηφαιστειακές εκρήξεις μπορεί να μην είναι ορατές στην επιφάνεια, αλλά μπορεί να έχουν συνέπειες για το στρώμα πάγου. Η θερμότητα από αυτές τις εκρήξεις μπορεί να αυξήσει το λιώσιμο του πάγου βαθιά κάτω από την επιφάνεια και να αποδυναμώσει το υπερκείμενο κάλυμμα, γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει μια ανατροφοδότηση μεταξύ της χαμηλότερης επιφανειακής πίεσης και των νέων εκρήξεων.
Οι ειδικοί τόνισαν ότι η διαδικασία που ανακάλυψαν είναι αργή και διαρκεί εκατοντάδες χρόνια.
Παλαιότεροι επιστήμονες ανακάλυψαν το μια ασυνήθιστη τάση στην καταστροφή των παγόβουνων της Ανταρκτικής.