Χάρη στις σύγχρονες τεχνολογίες αλληλούχισης του DNA, μια διεθνής ομάδα επιστημόνων κατάφερε να ξεκλειδώσει τα μυστικά της μοναδικής προσαρμογής του μαρσιποφόρου τυφλοπόντικα, η οποία του επιτρέπει να επιβιώνει με επιτυχία σε υπόγειες συνθήκες. Οι ερευνητές μπόρεσαν επίσης να ανιχνεύσουν την εξελικτική πορεία αυτού του πλάσματος. Η εργασία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Advances.
Οι αυστραλιανές έρημοι κρύβουν ένα εκπληκτικό πλάσμα – τον μαρσιποφόρο τυφλοπόντικα, ένα μικρό θηλαστικό που φαίνεται να “επιπλέει” στην άμμο. Υπάρχουν δύο είδη μαρσιποφόρων τυφλοπόντικων: Το Notoryctes typhlops, που κατοικεί στις κεντρικές και νότιες ερήμους, και το Notoryctes caurinus, που βρίσκεται στη βορειοδυτική Αυστραλία. Δεν έχουν μήκος μεγαλύτερο από το μήκος ενός μολυβιού και ζυγίζουν περίπου 40-70 γραμμάρια. Τα θηλαστικά αυτά παρατηρούνται σπάνια, με ελάχιστες μόνο παρατηρήσεις να έχουν καταγραφεί κατά τη διάρκεια των δεκαετιών.
Στη νέα εργασία, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την τελευταία τεχνολογία αλληλούχισης του DNA για να μελετήσουν τους μηχανισμούς προσαρμογής που επιτρέπουν στους τυφλοπόντικες να επιβιώνουν σε ακραία περιβάλλοντα. Τα ζώα έχουν μικροσκοπικά μάτια που καλύπτονται από δέρμα, καθιστώντας τα πρακτικά τυφλά. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα γονίδια που είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη της όρασης υποβαθμίστηκαν σταδιακά, επιτρέποντας στους προγόνους των τυφλοπόντικων να προσαρμοστούν σε έναν υπόγειο τρόπο ζωής χωρίς να θέσουν σε κίνδυνο την επιβίωσή τους.
Ένα άλλο σημαντικό εύρημα ήταν η παρουσία δύο αντιγράφων ενός γονιδίου που συνδέεται με την αιμοσφαιρίνη, η οποία βοηθά τους τυφλοπόντικες να μεταφέρουν αποτελεσματικά οξυγόνο σε περιβάλλοντα με χαμηλή περιεκτικότητα σε άμμο. Η ανάλυση του γονιδιώματος βοήθησε να καθοριστεί ποια ζώα είναι οι πλησιέστεροι συγγενείς των μαρσιποφόρων τυφλοπόντικων. Αποδείχθηκε ότι αυτά είναι τα bandicoots και τα bilbies, ενώ θηρευτές όπως ο διάβολος της Τασμανίας συγκαταλέγονται στους μακρινούς συγγενείς τους. Η μελέτη έδειξε επίσης ότι ο πληθυσμός των μαρσιποφόρων τυφλοπόντικων άρχισε να μειώνεται πριν από περίπου 70.000 χρόνια λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Οι μαρσιποφόροι τυφλοπόντικες αποτελούν σημαντικό μέρος της βιοποικιλότητας της Αυστραλίας και η προστασία τους θα μπορούσε να διαδραματίσει βασικό ρόλο στη διατήρηση των οικοσυστημάτων της ερήμου. Οι επιστήμονες τονίζουν την ανάγκη για περαιτέρω γενετική έρευνα ώστε να αποτραπεί η εξαφάνιση αυτών των μοναδικών ζώων.
Παλαιότεροι επιστήμονες ανακάλυψανπώς οι αρχαίοι πτερόσαυροι κυριαρχούσαν στους ουρανούς.