Βρετανοί επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ ανακάλυψαν τους λόγους για την εμφάνιση των τεράστιων αιχμηρών κυνόδοντων στα σαπροδόντια αρπακτικά. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Current Biology (CurBio).
Κατά τη διάρκεια της ύπαρξής τους, τα σαπροδόντια ζώα έχουν εξελιχθεί πολλές φορές. Μόνο στα θηλαστικά είναι γνωστές πέντε εξελικτικές μεταμορφώσεις.
Η ομάδα αποφάσισε να ελέγξει αν το σχήμα των δοντιών των σπαθόδοντων πληροί τη βέλτιστη ισορροπία μεταξύ αιχμηρότητας και ανθεκτικότητας.
Οι ειδικοί εκτύπωσαν τρισδιάστατα χαλύβδινα αντίγραφα των δοντιών 95 θηρευτών, συμπεριλαμβανομένων 25 ειδών σαβουροδόντων. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν πειράματα στα χέρια και προσομοιώσεις σε υπολογιστή για να αναλύσουν την αποτελεσματικότητα αυτών των φυσικών εργαλείων.
Οι δοκιμές έδειξαν ότι η βέλτιστη λειτουργικότητα οδηγούσε ξανά και ξανά σε σαμποταρισμένα ζώα. Οι μεγάλοι χαυλιόδοντες ήταν το ιδανικό όπλο για την επίθεση σε μεγάλα θηράματα.
Ωστόσο, αυτή η στενή εξειδίκευση οδήγησε επίσης στην εξαφάνιση των σαβουροδόντων κάθε φορά που ακολουθούσε την εξαφάνιση των μεγάλων θηραμάτων. Παράλληλα, τα ζώα με πιο ευέλικτα δόντια προσαρμόζονταν ευκολότερα στις περιβαλλοντικές αλλαγές και επιβίωναν.
Οι συγγραφείς της μελέτης σημείωσαν ότι η κατανόηση της εμβιομηχανικής των σαπροδόντιων ζώων θα μπορούσε να βρει εφαρμογές στη μηχανική.
Παλαιότεροι επιστήμονες μαθαίνουνπώς οι σαυροδόντες γάτες κατάφεραν να αναπτύξουν τόσο μεγάλους κυνόδοντες.