Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Brown διαπίστωσαν ότι το λιώσιμο των παγετώνων της Ανταρκτικής που προκαλείται από την κλιματική αλλαγή μπορεί να αυξήσει τη συχνότητα και την ισχύ των ηφαιστειακών εκρήξεων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η μείωση της μάζας των παγετώνων έχει σημαντικό αντίκτυπο στους θαλάμους μάγματος στη ρηξιγενή ζώνη της Δυτικής Ανταρκτικής, μια από τις μεγαλύτερες ηφαιστειακές επαρχίες της Γης. Η εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό Geochemistry, Geophysics, Geosystems (GGG).
Το λιώσιμο των πάγων πολλών χιλιομέτρων ανακουφίζει την επιφάνεια της Γης από την πίεση, προκαλώντας την άνοδό της. Αυτή η διαδικασία, γνωστή ως ισοστατική ανάκαμψη, μεταβάλλει την πίεση στο εσωτερικό των θαλάμων μάγματος. Η μείωση της πίεσης επιτρέπει στο θάλαμο να επεκταθεί, προκαλώντας την απελευθέρωση πτητικών ουσιών (νερό και διοξείδιο του άνθρακα) και τελικά ηφαιστειακές εκρήξεις.
Οι επιστήμονες μοντελοποίησαν την αλληλεπίδραση των λιωμένων παγετώνων και των θαλάμων μάγματος κατά τα τελευταία 150.000 χρόνια χρησιμοποιώντας ένα θερμομηχανικό μοντέλο. Διαπίστωσαν ότι ο ρυθμός απώλειας μάζας των παγετώνων παίζει καθοριστικό ρόλο: όσο πιο γρήγορα λιώνει ο πάγος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι επιπτώσεις στους θαλάμους μάγματος. Οι μεγάλοι θάλαμοι μάγματος αντιδρούν πιο έντονα στο λιώσιμο του πάγου και η έναρξη μιας έκρηξης επιταχύνεται κατά δεκάδες ή εκατοντάδες χρόνια, εάν η απώλεια μάζας του πάγου είναι ταχεία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης μια σύνδεση μεταξύ του λιωσίματος των παγετώνων της Παταγονίας πριν από 18.000 χρόνια και της αυξημένης δραστηριότητας των ηφαιστείων της Νότιας Ηφαιστειακής Ζώνης, όπως τα Calbuco και Puyeu-Cordon-Caue.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς του άρθρου, η διαδικασία αλληλεπίδρασης μεταξύ παγετώνων και θαλάμων μάγματος μπορεί να δημιουργήσει έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο: οι εκρήξεις που προκαλούνται από το λιώσιμο των πάγων διαβρώνουν περαιτέρω τους παγετώνες, οδηγώντας σε νέες εκρήξεις. Το σύστημα των παγετώνων της Δυτικής Ανταρκτικής, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου βρίσκεται κάτω από το επίπεδο της θάλασσας, είναι ιδιαίτερα ευάλωτο.
Οι επιστήμονες τονίζουν ότι ακόμη και αν σταματήσει η ανθρωπογενής υπερθέρμανση του πλανήτη, οι επιπτώσεις της απώλειας μάζας πάγου θα συνεχίσουν να επηρεάζουν την ηφαιστειακή δραστηριότητα στην Ανταρκτική για χιλιάδες χρόνια.
Παλαιότεροι επιστήμονες ανακάλυψανότι η κλιματική αλλαγή απειλεί τα φυτοφάγα ζώα.